Uitputtende dag in Yogyakarta

Gisteren vlak voor bedtijd heb ik samen met een Duitse meid beslist om 's morgens met 2 Denen mee te rijden op de scooter naar Borobudur. Dat spaart heel wat tijd en geld uit. Ok, weer om 3uur mijn bed uit, thuis zou ik al aan het sterven zijn... In het pikkedonker achter op de scooter de zonsopgang tegemoet rijden, zalig! De mannen hebben gekozen voor een iets minder populair/gekend plekje om te genieten van de zonsopgang en dat was een puik plan van hun. Een zeer mooie zonsopgang, met in de verte de Borobudur tempel en ertussen jungle bedekt door een mistlaagje dat stukje bij stukje open trok. Na de zonsopgang, tegen 6uur, vertrokken we naar de tempel zelf. Naar Indonesische normen is de inkom hier pokkeduur, 34 euro voor Borobudur en Prambanan. De tempel was prachtig, ik heb wel 100 foto`s genomen maar je kan zulke plekken echt niet vastleggen! Naast al die foto`s die ik zelf gemaakt heb zijn er ook honderden foto`s van mij en het reisgezelschap gemaakt door en met locals. Ook hier ben je als Westerling een ware attractie. Het grappigste moment vond ik wanneer de mannen met een groepje meisjes op de foto ging en deze helemaal GEK werden! Hilarisch... de mannen werden zelf bijna verlegen. Twee kleine meisjes, ongeveer 7 jaar schat ik ze, stonden naar mij en Alex, de Deen, te kijken en ze wilden een foto maar durfden dit niet te vragen. Aan hun hebben we zelf voorgesteld en zij waren zooooooo schattig... 

Maar eerlijk gezegd, te is te, ook teveel foto's. 's Avonds was ik alleen naar Prambanan met Tessa en ook daar vroegen veel locals om foto`s, wel minder dan in Borobudur omdat er ook gewoon minder mensen waren...

Na het tempelbezoek zijn we verraast van de honger terug naar het hostel gereden, wat met het verkeer toch wel een dik uur rijden was. Het Duits meisje moest een SD-kaartje hebben en ik wou even naar de GSM-prijzen kijken want de mijne is het echt aan het begeven, dus we mochten van de mannen hun scooter even lenen. OMG wat een ervaring, ik die nog maar enkele keren op een scooter heb gereden ineens in Yogyakarta tussen het drukke verkeer heen slingeren! Maar alles ging goed, verbazingwekkend. Erna was het plan om even te relaxen en tegen 15u naar Prambanan te vertrekken, maar veel relaxen is er niet gebeurd aangezien we nog een iets moesten eten, klaarmaken,... Tgoh het leven kan zwaar zijn...

Dan de rit naar Prambanan, dit was een ware beproeving! Maar ook dit heb ik overleefd, anders zou ik dit nu niet schrijven. De zonsondergang in Prambanan was een teleurstelling, ale nee... toegeven... we hebben hem gemist omdat we met een ander meisje aan het praten waren. Maar het was niet zo indrukwekkend. Wat niet wil zeggen dat ik niet onder de indruk was van de tempel. Ook deze was adembenemend mooi! En aan Shiva, er is zelfs een verering voor jou, of toch aan de god Shiva. Na de scooterrit terug naar het hostel zijn we gaan uiteten met volgende samenstelling, 3 Duitse meiden en 2 Denen. Leuk om ieder zijn verhaal te horen, al voelde ik me wel wat oud tussen al die studenten van begin de 20 jaar...

Om 22u was ik stikop en lag half te slapen aan de tafel in het hostel dus ben ik ‘op tijd’ mijn bed in gekropen. Ik had nochtans graag nog iets gaan drinken in de Irish Pub die ik dezelfde dag ontdekt had… Het lukte niet meer... Morgen nog een kans hihihi...