Vliegende dagen!

Afgelopen dagen zijn voorbij gevlogen, vandaar het gebrek aan de dagelijkse update op mijn blog! Ik weet niet hoe het komt maar mijn verlof wordt beter en beter. Misschien is het wel omdat ik weet dat ik binnen een paar dagen terug thuis ben… en dan zie ik eindelijk mijn schat, ouders, grootouders, zus en de kleine spruit terug. Ahja en mijn Nala'tje! Al zal die al wel genoeg verwend zijn de laatste tijd! Dus de update van dinsdag:  ik ben vroeg opgestaan en had voor een hele dag een tour geboekt. We startten bij een wandeling door het stukje primary rainforest (dat is woud dat nog staat van in den beginne zonder dat er ooit kap is gebeurd). Dit was een stevige wandeling met 1000'en trappen omhoog. Het is wat raar dat er trappen zijn aangebracht maar langs de andere kant wordt de natuur nu wel optimaal beschermd. De natuur kan zijn gang gaan onder de trappen en toeristen kunnen niet van het pad afwijken! We hebben uitleg gekregen over verschillende planten en hun gebruik,  wat best wel interessant was.  De gids wist veel te vertellen en vind zichzelf zo grappig dat het uiteindelijk grappig werd.  Gebrekkige Engelse mopjes gecombineerd met een onsmakelijke luide lach… ja dat wordt hilarisch. Ik had ook een Hollandse bij me en dat was wel fijn,  kon ik nog eens Nederlands praten! Samen probeerden we de gids dan ook te vertalen. Dat  hem niet altijd begreep lag niet aan mijn Engels maar het zijne. Barbara begreep hem ook niet altijd en van oorsprong is zij Zuid-Afrikaanse (Engels opgevoed)! Na de wandeling hebben we de hangende bruggen canopy wandeling gedaan, door de boomtoppen. Deze was wel spannend! Niet zo adembenemend maar de bruggen waren nogal krakkemikkelig, dus daarom spannend! Je kon maar één per één erover en ze wiegende super hard. Ondertussen kon je wel moeilijk rondom je kijken… dat vind ik dan weer zonde! Het hoogste punt was zo’n 50m boven de grond… niet te vatten gewoonweg. Ondertussen was het lunchtijd en konden we op de drijvende restaurants iets gaan eten. Ik besef nu ook waarom ze drijven: het water kan hier stijgen,  en nog geen klein beetje maar echt tientallen meters! Na de lunch hadden we anderhalf uur tijd tot het volgend gedeelte,  chance dat Barbara me dat wist te vertellen want zelf had ik dat niet begrepen van de gids. Dus even piwernapje gedaan in het hotel. Na de pauze ging en we nog een “aboriginal dorp bezoek en rapid shooting. Rapid shooting is blijkbaar met het traditioneel klein bootje over de rivier scheuren zodat iedereen zeiknat wordt… joepie! (Not) de rugzakken gingen in een plastiek zak en ik zat als 2e vlak achter de gids,  uiteindelijk was dit nog geen slechte plaats en kreeg ik het water niet in harde slakken over me. Maar ja, je bent dus echt door en door nat! Als we door een stroomversnelling gingen dan schudde de gids wat met het bootje zodat er extra water over ons heen kwam.. Ik had het er niet zo op staan eerlijk. Ik vond het wat gevaarlijk want zo stabiel leek het me allemaal niet,  maar ik heb het overleefd (wij allemaal trouwens). Het dorpje stelde echt niet veel voor eigenlijk, we hebben wat uitleg gekregen en er zat een kei coole vogel! Ik ken de soort niet en heb geen foto’s met mn gsm genomen dus ik kan ze niet op blog zetten :D, maar hij was super cool!!! We hebben mogen proberen om met een soort van blaaspijp pijltjes af te schieten op een hello Kitty teddybeer! Ik zat er vlak naast… en we mochten vuur proberen te maken… dit is hard werken! Is me niet gelukt, niemand trouwens! Oef voor mijn ego. Na de uitstap hadden we afgesproken om met 4 iets gaan te eten om 6uur. Nu begon  het toch wel niet te regenen zeker, geen klein beetje, nenee écht serieus!! Inclusief bliksem en donder. Dus ik dacht rond half 7, ok ik probeer met de auto te gaan. Maar eens in de auto besefte ik “neen dit is te gevaarlijk" dus ben ik terug richting de kamer gelopen. Op het terras stond nog een solo reiziger dus hebben we ons samen gezet en zijn we beginnen babbelen. Uiteindelijk hebben we ons rotgelachen! Na 2 uur hebben we het kleine beetje regen nog getrotseerd, want ik was verraast van de honger, en zijn we een lekker kippenhamburger gaan eten! Zalig! Op de weg terug ben ik bijna op mijn gezicht gegaan en had ik chance dat er iemand vlak voor me liep… in de modder was mijn flip flop blijven vaststeken. Heel elegant om dan ineens op je blote voet u flip flop uit  de modder te moeten redden. Hilarisch wel, we lagen beide plat van het lachen, de 3 passanten voor ons vonden het zelfs grappig. Door het gesprek heen had Gustavo (Argentijn) bekend dat hij uit zijn kamer was gaan lopen door de bliksem. Hij had een vonk gezien en voelde zich niet veilig,  uiteindelijk was alle elektriciteit kapot, had ik weer even chance dat mijn kamer aan de andere uiterste kant zat. Hihihi… Toen werd het 3uur en zijn we maar gaan slapen, dit was wel de eerste keer in al die weken dat ik zo gelachen had… En ik heb er weer een wereldvriend bij, als ik ooit naar Argentinië wil heb ik al een contact! En hij woont in Patagonië dus best wel de moeite.   De volgende ochtend geraakte ik verbazend goed uit bed en vervolgde ik mijn route naar mijn luxe hotel in de bergen. De route was weeral prachtig, en ik had ontdekt dat ik een schuifdak heb in de auto dus daar heb ik dan ook gebruik van gemaakt! Zalig! Wederom waren er koeien en honden op de baan. Ik moet zeggen dat je dat snel gewoon geraakt. Mijn hotel ligt op bukit tinggi of hoge berg, dus ik moest weer wat bochtjes maken en omhoog rijden. Langs de kant van de weg zie je dan ineens waarschuwingsborden “rijden op eigen risico” oeh… en dan plots een bord dat ik enkel nog maar op vrachtwagens heb gezien met gevaarlijke stoffen: een gebarend driehoek met een doodskop erop! Ik weet niet voor wat hij waarschuwde maar ik ben veilig en wel (en levend) boven geraakt. Trouwens zo erg was de weg helemaal niet. Ik merk hier des te meer borden dat er staan des te veiliger de weg en omgekeerd. Zie je geen enkel verkeersbord dan weet je dat je moet oppassen. Mijn hotel is eigenlijk een minidorpje. Gepasseerd op Frankrijk, niet het leuke charmante Frankrijk maar het vieze Frankrijk van tegen de Duitse grens. Maar soit. Uiteindelijk geraak ik op mijn kamer en als eerste heb ik het raam open gezet om de vieze lucht eruit te krijgen. Poetsmiddel lucht, al was het er niet zo heel proper.  Je kon hier even verderop een botanische tuin en een Japanse tuin bezoeken. Dus dat heb ik gedaan. De inkom was gratis en alle chance! De botanische tuin was gewoon wat woud met een padje erdoor. En ik was me vergeten in te smeren tegen de muggen. Resultaat: heel mijn benen vol muggenbeten en de rest van de avond/nacht kunnen krabben. De Japanse tuin was ook niet bijster bijzonder. Die van Hasselt is te vergelijken in kwaliteit. Dus ging ik terug naar het hoteldorpje en wou wat aan het zwembad gaan liggen. Aangekomen daar merkte ik dat de zon zo goed als weg was, achter de gebouwen. Dus heb ik de stoelen strategisch verhuisd om nog wat zon te kunnen meepikken. Het voordeel van een bestemming met 95% moslims is wel dat je alleen aan het zwembad ligt! Hahahaha zalig toch! Maar het werd te koud omwille van een stomme wolk, daar kon ik met mijn strategische plaats niets aan veranderen. Dus ben ik me gaan douchen en iets gaan eten. Douchen was ook een avontuur! 20 minuten heb ik het water moeten laten lopen vooraleer ik eronder kon. Eerst zag het water bruin en het was ijskoud! Na die tijd was het proper en doenbaar qua temperatuur. Na het eten heb ik mijn avondje afgesloten met een Netflix-film. Lekker leuk en relax…  Nu vertrek ik naar mijn laatste bestemming: Kuala Lumpur! Big city life!