De spanning valt er vanaf

De dag begon klote! Ik had mijn taxi afgezegd wegens te duur en rekende op een grab maar er bleek geen beschikbaar te zijn, dus heb ik toch een te dure taxi moeten nemen. Tijdens de zelfde ochtend merkte ik dat ik mijn hotel, dat ik bij aankomst had betaald, ook al op voorhand via booking had betaald. Dus thuis moet ik dat geld zien terug te krijgen. En tot slot heb ik mijn zonnebril gebroken. Kutochtend! 
Eenmaal in de auto beterde alles wat, ik had een vriendelijke chauffeur (mocht wel voor zijn prijs), alleen verslechterde het weer en de weg was ook wat misselijkmakend. Eenmaal aangekomen merkte ik dat Munduk volledig anders is dan Ubud. Veel minder druk, minder toeristen, meer groen, meer lokaal. Zalig! Ik ben even gaan ronddwalen... Ik kwam een Britse vrouw tegen en vroeg haar waar het centrum was, antwoordde ze "hier!"... Winkeltjes? "Aan de overzijde". Wat zoek je, vroeg ze me, toen ik zei dat ik een zonnebril zocht schoot ze in haar lach! Dat ga ik hier dus niet vinden. Soit, dan maar zonder zonnebril.
Naast me zit een koppel uit Canada en daarnaast een Duitse man. Allemaal heel sympathieke mensen die me leuke tips hebben gegeven en betrouwbare organisaties. Dat is het soort volk dat je moet tegen komen!
Ik heb mijn planning voor morgen in mijn hoofd, maar ik ga niets neerpennen. Anders loopt het misschien weer in het honderd. 
Ahja, ook nog telefoon gehad van m'n liefje, zalig om even die leuke stem te horen :). Dat helpt om het gemis te verzachten...