Sandy toes, salty hair, happy me!

Vandaag ben ik van Munduk naar Pemuteran gereist. Een spannend ritje van een dik uurtje. Mijn chauffeur was nogal heel voorzichtig en claxoneerde constant, maar zo heel kortjes: horendul werd ik daarvan! De rit op zich was wel mooi. Van de bergen en valleien bedekt door weelderige groene bomen, veranderde het landschap in kalere, maar nog steeds groene, heuvels die uitgestrekter werden. Uiteindelijk maakte mijn hart een vreugde sprongetje bij het zien van de zee. Dit blijft voor mij een magische plaats, waar ook ter wereld!
Eens aangekomen bij de homestay dacht ik weer "oh my god, waar ben ik beland?!". Heel de voortuin lag vol steenpuin, aan de overkant van de straat (2 betonnen rijstroken) stonden 2 koeien te grazen en buiten de hond des huizes was er niemand te bespeuren! Soit, na 10 minuten arriveerde de eigenaar. Hij excuseerde zich voor de puinhoop en legde uit dat hij net alles aan het renoveren is. De homestay is dus eigenlijk gesloten, behalve voor mij. Door mijn reservatie die goed op tijd was hebben ze eerst mijn kamer gerenoveerd en ik moet toegeven dat hebben ze mooi gedaan. De badkamer in openlucht is top! Zalig vind ik dat! Op het bed lagen ook zoveek bloemetjes, ik ben er 5 minuten mee bezig geweest om ze mooi op mijn nachtkastje te leggen! Hele vriendelijke eigenaar die me snorkelgerief heeft gegeven en de uitleg gedaan hoe en waar ik best heen ging. (Bij het schrijven heb ik net een potje nootjes over mijn tafel verspreid op restaurant door mijn tablet op de rand van het potje te leggen... Indra gedraag u in het openbaar!) Dus ik ben richting strand getrokken en waaaw wat een aangename verrassing was dat! Heel rustig, geen kabaal enkel het aankomen van de golven op het strand, nauwelijks mensen, lokale vissersbootjes,... Love it! Aangekomen op het strand deed ik mijn sletsen uit voor het zand te kunnen voelen en amai: dat was heet! Naar het water gelopen (echt lopen, niet beetje sneller wandelen) en met de voetjes in het warme water. Dan doe je wat je op een strand doet: water in en snorkelen, in de zon liggen drogen, veel te warm naar de schaduw, terug water in en het begint opnieuw. 
Ik wist dat er in Pemuteran een schildpaddenopvang was dus deed ik nog snel wat research. Blijkbaar zat ik er op 100m van, dus ben ik ook daar een kijkje gaan nemen. Honderden kleine schikdpadjes en 3 grote zaten er! Zo leuk! Een schildpad heeft iets onverklaarbaars voor mij... Vraag me niet wat!
Tegen 17u had ik genoeg zon en zeewater gehad. Mijn huid doet zelfs nog pijn van gisteren te verbranden, dat beloofd voor morgen want ik heb me natuurlijk weer alleen maar deze morgend ingesmeerd.
Terug bij de homestay was de eigenaar met een vriend arack aan het drinken en ik mocht ook proeven. Omdat hij zo vriendelijk was leek het me onbeleefd om te weigeren. Ik heb 3 slokken gedronken en dat was genoeg voor mij! Amai, straf spul en het smaakt naar niks bah!  
Na een babbeltje ben ik gebruik gaan maken van de buiten badkamer en het was zalig! Douchen in open lucht, dat zou thuis ook moeten kunnen! 
Dan het lastigste van de dag: avondeten zoeken! Na vele restaurantjes (warungs genoemd) ben ik in de hungry army beland. Besloten dat ik toch maar is plaatselijk moest eten ging ik voor de mahi mahi (goudmakreel?) met Balinese saus. Komt de ober terug met het nieuws dat ze vandaag geen mahi mahi gevangen hebben maar wel baracuda. Baracuda is het dus geworden. Ik ben niet zo'n fervente viseter en het was niet echt mijn ding, wat betreft de licht pikante Balinese saus kan ik meededelen dat ze de licht er af mogen laten. Maar al bij al heb ik tamelijk gezond gegeten (denk ik) dus kan ik zo misschien nog een dessert binnen werken!
Ik ga proberen op tijd in bed te liggen zodat ik morgen fit ben om gaan te snorkelen. Ja ik ga nog een poging doen om met de boot op uitstap te gaan... 
To be continued...
Ooh ja, nog bijna vergeten: na een zoektocht van enkele dagen heb ik hier een plaatselijke "optieker" gevonden en heb ik terug een zonnebril! Ok, hij staat me niet en heeft niet de kwaliteit die mijn andere had maar hé het is beter dan niets! In het winkeltje kon ik niet met de kaart betalen dus vroeg ik naar een ATM, sprong de jonge verkoper (16 jaar schat ik hem) zijn moto op en bracht me naar de ATM 50m verder. Beide zonder helm, ik met mijn kleedje aan, heel elegant en verantwoord! Ook weer een ervaring rijker. (Het was wel een coole moto en geen gewoon scootertje!)