de Ijen bedwongen!

Ik heb het overleefd! Opstaan om 12u 's nachts, dan een dik uur moeten rijden en vervolgens 4,5u te wandelen! Ik ben blij dat ik het gedaan het want ik wou het blauwe vuur absoluut zien, maar of ik het de moeite vond is een andere zaak. Eerst klim je de krater op langs de buiten zijde waar soms absurd stijle stukjes bijzaten, daarbij komt dat de pikkedonker het er niet makkelijker op maakt. Dan de krater ingaan, nog steeds in het donker, over rotsen en met honderden mensen tegelijk, dat is een hele opdracht. Af en toe moest je dan jezelf aan de kant murwen omdat er mijnwerkers omhoog kwamen. Zij ontginnen in de krater sulfaat en dragen per keer zo'n 80kg mee omhoog op hun schouders! Om de krater in te gaan krijg je ook een mondmasker: broodnodig zo blijkt! Toen ik naar een mijnwerker ging kijken en het blauwe vuur probeerde te zien kwam er plots een enorme rookpluim in mijn richting. De damp was verschrikkelijk, zelfs met het masker voelde het alsof je aan het stikken was! Ik heb me op een veilige afstand gehouden (dacht ik) en mijn gids wou per se foto's nemen voor mij. Zot!

Wanneer we de krater terug uitgingen begon het al licht te worden wat wel mooie taferelen opleverde. Naar boven gaan viel best mee omdat het niet zo druk was en ik kon zelf mijn tempo bepalen want de 2 Canadezen hadden halverwege al opgegeven! Mijn algemene bevinding: ik zou deze uitstap niet aanraden en vind hem zelfs onverantwoord voor zij die de toeristen dagelijks begeleiden. Maar hé, wie ben ik?
De trein naar Probolinggo was een geweldige ervaring. Ik reisde eerste klas: je hebt super veel ruimte, airco, zetels kunnen plat! Dus ja ik heb ook al wat slaap kunnen inhalen, oef! Nu ga ik nog 1 zware nacht tegemoet en dan zit het ergste van de trip erop. Hup hup hup naar de volgende vulkaan: Bromo!
Van Probolinggo moest ik nog zo'n 35km de berg op naar Cemero Lawang. Ik heb me eens niet laten afzetten en ben er (redelijk) goedkoop geraakt: acherop een scooter! Mijn backpack stond vooraan bij de chauffeur en ik heb zo'n uur achterop gezeten. Ok dat voel je als je constant bergop moet! Auwtch... Maar ik ben er zonder kleerscheuren geraakt en het was een leuke ervaring! (Sorry mama, de chauffeur had geen extra helm, maar dat dragen ze hier toch nauwelijks...)
Het hotel is wat meer basic maar oké, ik heb terug een warme douche... Zalig! Oooh ik kijk al uit naar een badje met lekker veel badschuim als ik thuis ben. Glenn, zet die kaarsjes al maar klaar :)!
Trouwens mijn trip is al voor 1/3 gedaan! Nog 22 dagen en ik ben terug thuis, wat voor sommige goed nieuws is  ;).
Nog snel een laatste puntje: ik heb net op facebook gelezen dat er op Sulawesi een aardbeving en tsunami geweest is, maar dat is niet in mijn buurt! Ik zit ondertussen op Java!