Bromo-sunrise en bustripje naar Malang

Alweer een zware dag gehad. Opgestaan om 2.15u om de mount Bromo te beklimmen, van de zonsopgang te genieten en dan naar de krater te gaan kijken. Normaal vertrokken we om 2.45u om de massa voor te zijn, maar zoals op zijn Indonesisch geregeld werden mijn 3 autogenoten pas om 3.05u afgezet door hun chauffeur. Dan maar achter de grote massa Toyota jeeps aan! Onze chauffeur deed zijn uiterste best om nog wat schade in te halen. Lees: hij reed als een gek de andere jeeps voorbij, binnenkant bocht, buitenkant bocht naast richels door... Er was geen stoppen aan! Dan kwamen we op het stuk waar de 4x4 echt nodig was: zalig. Maar aangezien ik schrijlings zat, had ik graag een zicht op de "weg" om niet duizelig te worden. Ik probeerde voorbij de 2 inzittende (op 1 stoel) vooraan te kijken, en ik zag alleen stof zag. Toen kwam het besef dat als ik niets zie, de chauffeur ook niets ziet, dus troostte ik mezelf met de gedachte dat hij dit wel dagelijks doet. Om de Bromo te beklimmem, wandeling van 5km, waren we te laat. We zouden niet meer voor zonsopgang boven zijn. Op een zondag zijn er ook meer dan 1000 jeeps, met gemiddeld 4 à 5 personen dus het zou er ook véél te druk zijn. We zijn halverwege gestopt op een leuk plekje waar we nog een zicht hadden. Ok, we hebben nog bijna een uur moeten wachten en zijn wijslijk terug de auto ingekropen bij de 5°C. Toen we terug uitstapten stond er plots een man of 100, niet te schatten! Maar de (halve) zonsopgang die we gezien hebben was wel mooi. Dan zijn we terug gereden naar de krater en dat was heel speciaal! Eerst moesten we door een zwarte woestijn lopen waar plots een tempelcomplex stond, die zag je door de mist niet van ver staan. Dan door het zand de krater op, naar het einde toe had je trappen, bedolven door zand, dus eens boven was mijn kaars even uit. (Toen besloot ik: Indra je moet iets aan je conditie doen!) Maar wow, zo dicht zal ik nooit nog bij een vulkaan zijn! Je zag de rook omhoog komen en dat geluid erbij was magisch, net als in een tekenfilm! Als je je ogen sloot hoorde je de stoom in stoten omhoog blazen. De binnenzijde van de krater was ook prachtig, onbeschrijfbaar. Je kon over de "kam" rondom lopen maar er was maar een beperk stukje een "leuning" aanwezig en dit dan enkel naar de binnenzijde toe. Aangezien ik de nacht ervoor enkele keren serieus ben uitgegleden voelde ik me niet zo zelfzeker om op de rand van een krater te wandelen die maar goed 50cm breed was. Ik weet niet zeker of de verzekering een val van een krater dekt... Waar ik wel zeker van ben is dat het pijn zou doen en je er niet steeds levend van af brengt! Dan de rit terug: zalig! Maar nu zag je wel ineens hoe rampzalig de weg was waar onze chauffeur een racecircuit van gemaakt had. Soit, we made it!
Dan rustig ontbeten in het hotel in het zonnetje want ik kon wel wat warmte gebruiken. Het plezier van het ontbijt was van zeer korte duur, na 5 happen merkte ik een dode vlieg in mijn bami... Ik vond het er al niet te proper en dit bevestigde mijn angst! Ik heb mijn (slechte) mueslireepjes maar opgegeten...
Dan de bus naar Malang. Ik heb me weer maar eens laten afzetten, wat ik nu na 2 weken echt kotsbeu ben... En de rit was hels! Geen airco, ventilator stuk na 15 minuten en ondanks dat er zoveel plaats op de bus was kwam er steeds iemand naast/tegen mij aanzitten. Na 3u eindelijk in Malang aangekomen. Daar heb ik de opdringerige taxi-chauffeurs direct bruut afgewezen (ik had er echt genoeg van) en een grab-scooter besteld. Voor een prikkie ben ik veilig, met helm, voor mijn hostel afgezet. 
Malang lijkt op het eerste zicht best wel ok, ik spotte onmiddellijk een MC Donalds en Dunkin Donuts! Dus ja, dubbele cheeseburger en donut met litchi en sinaasappel is het geworden! Erna ben ik even in het park gaan wandelen, 5 minuutjes hoop en al. Verschillende mensen vroegen me om een foto! Grappig dat je als toerist hier een attractie bent. Één persoon vroeg of hij even met mij mocht babbelen om zijn Engels wat bij te schaven. Uiteindelijk hebben we zo'n 3u aan het babbelen geweest, van over gewoontes, religies, het leven zoals het is hier en thuis,... Die man was zo dankbaar en vereerd om met een westerling te kunnen/mogen praten, moeilijk te begrijpen.
En zo is er weer een dag voorbij en ben ik nu binnen 3 weken terug veilig thuis. Morgen heb ik een treinreis naar Yogyakarta voor de boeg, in tweede klas... verkeerd geboekt want dat is zonder airco.

Het is 21.50u en ik ben stikop, veel te lang wakker. Slaapwel!