Gezonde stress

Over een week ben ik weg!!!

Een dik half jaar geleden leek het nog oneindig te duren en een onwijs goed idee te zijn… Nu ben ik niet meer zo zeker van dat goed idee, alhoewel (bijna) alles tot in de puntjes geregeld is. Hier en daar zit nog een los eindje, maar “dat mag toch nog” maak ik mezelf dan maar wijs!

Verleden week heb ik al tijd gemaakt om mijn backpack volledig in te pakken én ben ik met glans geslaagd: ALLES kon erin met een gewicht van 15,7kg! Onvoorstelbaar dat ik alles voor 5 weken in m’n backpack gepropt krijg (want ik heb niet gezegd dat het er perfect mooi in paste). Niet slecht denk ik dan, voor een amateur…   Tadaaaa

De route ligt ook vast en die kan je volgen via volgende link:

http://drive.google.com/open?id=1O3EmdqSkyBLMzl6nuXFLAWR5xb3A7k1I&usp=sharing .

Ok één detail heb ik over het hoofd gekeken: het plan was om van Medan (Sumatra) naar Pangkor te vliegen. Enkele dagen strand en natuur beleven, erna een ferry nemen en in Lumut mijn huurwagen oppikken. Dat WAS het plan… want blijkbaar heeft Pangkor enkel een kleine luchthaven voor inlandse vluchten die niet dagelijks gebruikt wordt. Oeps… back-up-plan is te vliegen op Penang, ferry nemen naar het vaste land, bus nemen naar Lumut om vervolgens terug een ferry te nemen naar Pangkor… Hier ben ik dus wel even zoet mee en een dag kwijt aan het reizen alleen… Geen goed back-up-plan! Dus plan C ik blijf op Penang en pik de auto daar op in de buurt. Maar daarvoor moet ik nog even afwachten of het mogelijk is om de ophaallocatie van m’n auto nog te wijzigen… Buiten dit kleine detail heb ik de rest wel vrij goed ingeschat! Nu ben ik wel benieuwd hoe ‘vlot’ het ter plekke loopt want blijkbaar kennen Indonesiërs geen tijd. Een kwartier kan 15 minuten zijn, maar evengoed 2 uur… Een hele test voor een controlefreak als mezelf!

Nu begint de stress dus ook écht wel de kop op te steken, alhoewel ik nog eerst een superleuk weekend tegemoet ga, vol feestjes en leuke dingen! Afscheid nemend van vrienden en familie, maar het is maar voor eventjes. Ik kom sowieso 20 oktober terug naar huis… Waarschijnlijk zal ik beseffen hoe goed we het hier wel hebben… Maar die drang om ergens anders met carte blanche te beginnen is toch ook altijd een heel klein beetje aanwezig…

Who knows what tomorrow brings…