Culturele dag

Vandaag heb ik 2 stadwandelingen gemaakt met gids. Het principe was al leuk: pay as you wish of betaal naargelang je tevredenheid/budget. We waren vanochtend met 2, ik en een Duits meisje. We zijn gestart in het station, dan een busje genomen naar de haven om zo terug te voet naar het stadscentrum te komen. De Dutch Bridge die ik gisteren wou gaan bekijken heb ik vandaag kunnen spotten! Langs de andere zijde was ze wel zichtbaar, maar gisteren voelde ik niet genoeg vertrouwen in de omgeving om er alleen heen te gaan. Toegeven een wandeling met gids is altijd leuker, je leert veel meer en zelfs over kleine onnozele dingetjes. Tijdens onze wandeling spotte ik weer enkele ratten en blijkbaar hoort dat hier gewoon bij het leven in de armere buurten. Bijna zoals een hond of kat, het kan altijd in je huis verzeild geraken. Ik heb ontdekt dat Jakarta best wel kunstzinnig is, op verschillende plaatsen zijn er muurschilderingen aangebracht. Soms zelfs met extra attributen (bv een fiets) die dan in de muur zijn verankerd om de schildering extra cachet te geven, heel leuk gedaan! Na onze wandeling ben ik met het Duits meisje lokaal gaan eten op aanraden van de gids en het was lekker. Geen hoogvlieger maar zeker ook niet slecht. Het eten is hier echt niet zo mijn ding... Dan zijn we op ons gemak naar de volgende startplaats van de tweede wandeling gegrabd (= een grab-taxi genomen). We hadden beide een scooter besteld en ik had blijkbaar de juiste toegewezen gekregen, die van mijn vriendin had een platte band onderweg, hihihi. In het nieuwe gedeelte van de stad zijn we voornamelijk langs de overheidsgebouwen gewandeld en langs het Nationale Monument. Maar onze tour startte aan het Nationale Museum waar een standbeeld voor stond dat een geschenk was van een of andere koning in de jaren stilletjes. Op de plaat aan het beeld stond de tekst volledig in het Nederlands, dat blijft toch raar om je eigen taal tegen te komen aan de andere kant van de wereld. We hebben de grootste moskee van Zuid-Oost-Azie bezocht en erna een Katholieke kerk aan de overkant van de straat. Het valt me op dat religies hier zonder problemen naast elkaar kunnen leven. Dat is voornamelijk omdat er in Indonesie zo'n diversiteit van volkeren/religies is wist onze gids te vertellen. De architect van de moskee was trouwens een Katholiek! Nog een reden waarom verschillende religies hier vredig samenleven is omdat er geen enkele religie gedwongen is in het verleden. Mensen hebben hier vrijwillig een bepaalde religie aangenomen. Eerlijkheidshalve vond ik de moskee echt op niks trekken, maar hij is dan ook enkel bedoeld om plaats te kunnen bieden aan 200.000 mensen en that's it. Het is alles behalve een pareltje qua architectuur of gezelligheid. De kerk is gebouwd met een houten dat en houten, doorzichtige torens. De reden is dat als er een aardbeving is de constructie veel lichter is en minder snel zal instorten. Tot nu toe heeft de archtitect het goed gedaan. In de kerk zijn verschillende zaken uit Nederland aanwezig, zoals het altaar, schilderijen,... maar het orgel is er eentje uit Belgie! Na de wandelingen zie ik zo vuil als iets, zowel mijn lichaam als mijn kleren... Maar ik wou toch nog een bezoekje brengen aan een rooftopbar en had geen zin om over en weer naar de hostel te gaan om me op te frissen. Dus op aanraden van de gids gingen we naar het Hermitage hotel met rooftopbar. Bij het binnen komen vielen we wel wat uit de toon... en eens boven aangekomen... Wow! Het was er redelijk poepsjiek!!! Maar een klant is een klant eh. Het uitzicht over de stad was overweldigend. Jakarta is echt wel groots. Na dit bezoekje ben ik terug naar de hostel gegaan en allereerst een lekker verfrissende douche genomen, zalig om gewoon proper te zijn.  Mijn algemene indruk van Jakarta neigt lichtjes naar de positieve kant. In eerste instantie had ik schrik van de grote stad en was het verkeer veel te druk naar mijn goesting. Maar hier is zoveel meer, zoveel verborgen schoonheid, interessante musea, vriendelijke mensen,... Ja, dit is een plaats waar ik zal terugkomen als de kans zich ooit voordoet. Nu alweer mijn valies pakken om morgen naar Medan, Sumatra te vliegen. Ik hoop/denk/verwacht dat dit wel eens het hoogtepunt van mijn verlof kan worden...